گازها در زیر زمین به صورت مخازن مجزا و یا همراه با نفت وجود دارند و توسعه و رشد صنعت در زمینه گاز طبیعی به توسعه تکنولوژی و دانش فنی در رابطه با حل مسائل مربوطه به عملیاتی ( اکتشاف ، استخراج ، تصفیه ) و حمل و نقل این نوع گاز بستگی دارد. اولین بار در سال ۱۸۷۰ میلادی گاز طبیعی به وسیله یک خط لوله چوبی به شهر روچستر نزدیک به نیویورک منتقل گردید.
این خط لوله مسائل زیادی را همراه داشت که از آن جمله نشت گاز از لوله در فشار بالاتر از ۱۰psi بوده است .
همراه با گاز طبیعی که عموماً از مخازن زیر زمینی نفتی و یا گازی به دست می آید؛مقداری بخار آب ، H2S و CO2 وجود دارد. خط لوله گاز طبیعی به دلیل بالا بودن فشار آن معمولاً از روی زمین کشیده می شود و از لوله های بدون درز استفاده می گردد. انتقال گاز از روی زمین به دلیل سرد بودن محیط خارج نیاز به تعبیه سیستمی به منظور جدا کردن قطرات آب تشکیل شده دارد.
به منظور جلوگیری از خورندگی گاز در لوله های انتقال باید H2S آن را جدا نمود. روش تصفیه (شیرین کردن) گاز به همین دلیل توسعه و پیشرفت نموده است. روش شیرین کردن گاز با آمین به دلیل بالا بودن فشار و حجم زیاد آن توسعه بسیاری نموده است.
پالایشگاه گاز واحدی پردازشی است که برای خالص کردن گاز و بهینه کردن خواص گاز استخراجی از چاه‌های گاز استفاده میگردد تا گاز به صورت قابل مصرف در مصارف عمومی تبدیل شود.
واحدهای گوناگون پالایشگاه گاز عبارت‌اند از:
- واحد دریافت و جداسازی گاز و میعانات گازی
- واحد تثبیت میعانات گازی
- واحد شیرین‌سازی
- واحد تصفیه گاز ترش
- واحد نم‌زدایی
- واحد مرکاپتان زدایی یا واحد مراکس
- واحد تنظیم نقطه شبنم و تراکم گاز به منظور انتقال
- واحد بازیافت و انجماد گوگرد
- واحد پالایش آب‌های سطحی، صنعتی و فاضلاب
- واحد لخته‌گیر
- واحد فرآورش
- واحد افزایش فشار
- واحد جامدسازی گوگرد
- واحد مولد برق
- واحد آب‌شیرین‌کن صنعتی
- واحد تولید بخار
- واحد تولید هوای فشرده
- واحد گاز سوخت
