با استفاده از افزایش مقادیر اندکی پراکسید در فرآیند اکستروژن از نظر (MDPE) یک نوع پلی اتیلن خطی تجاری خواص رئولوژی و مکانیکی اصلاح گردید. تاثیر پراکسید بر عملکرد و خصوصیات پلی اتیلن توسط تست های شاخص مذاب (MFI) رئومتر دینامیکی و تست کشش (Tensile) مورد بررسی قرار گرفت.
مشخص شد که با افزایش پراکسید، تشکیل شاخه های فرعی بلند و پلی دیسپرسیتی پلیمر تشدید شده که به صورت افزایش در ویسکوزیته کمپلکس تا بیشترین مقدار آن در نرخ برش صفر (فرکانس های پایین) و افزایش حساسیت برشی (که معیاری است از بهبود فرآیند پذیری) مشخص می شد. شیفت عمودی داده های ویسکوالاستیک (مدول اتلاف و مدول ذخیره) نیز تاییدی بود بر تشکیل شاخه های فرعی بلند (Long Chain Branching) و پلی دیسپرسیتی پلیمر. همچنین بهبود قابل توجهی در خواص فیزیکی - مکانیکی پلیمر از جمله افزایش انعطاف پذیری و افزایش طول در نقطه شکست و استحکام کششی حاصل می گردید.
کلمات کلیدی: پلی اتیلن خطی، اصلاح پراکسیدی، خواص رئولوژی، شاخه های فرعی بلند
