پس از انجام حفاری و پس از اینکه مشخص شد چاه کشف شده از نظر مقادیر نفت و گاز مقرون به صرفه میباشد، چاه حفاری باید مراحل تکمیل شدن را پشت سر بگذارد تا نفت و گاز از درون چاه قابل بهره برداری باشد. این، فرآیند شامل مقاوم سازی دیواره چاه با لوله گذاری است، ارزیابی فشار و دمای سازند و سپس نصب دستگاههای مناسب برای هدایت نفت و گاز به سطح زمین میباشد.
سه نوع چاه گاز طبیعی وجود دارد. از آنجاییکه در بیشتر اوقات نفت، همراه گاز طبیعی پیدا میشود، از چاه هایی که برای استخراج نفت حفر میشوند همواره مقدار قابل توجهی گاز طبیعی بدست می آید. این گونه چاه ها در واقع چاه نفت هستند. در برخی موارد همراهی گاز طبیعی و نفت به دلیل فشاری که گاز به نفت وارد میکند در استخراج نفت موثر است. چاه هایی که برای استخراج گاز طبیعی مورد استفاده قرار میگیرند، فقط به این کار اختصاص پیدا میکنند و داخل آنها مقدار نفت اندک است یا اصلاً نفت وجود ندارد. به دلیل اینکه گاز طبیعی در مقایسه با هوا از چگالی کمتری برخوردار است دستگاههای استخراج گاز برای چاه های گاز طبیعی مورد نیاز نمیباشد.
عملیات تکمیل چاه حفاری شامل مراحل زیر است:
- نصب قالب چاه
- تکمیل چاه
- نصب درپوش چاه
- نصب دستگاه های استخراج نفت
در مرحله تکمیل چاه، چاه برای بهره برداری و استخراج نفت و گاز طبیعی آماده میشود. بر این اساس هدف اصلی تکمیل چاه سازندهای هیدروکربنی است.
از زمانی که برای چاه های نفت حفاری شده و به مرحله تولید رسید، صنعت گران این فن بر اثر تجربه و گذر زمان به تدریج دریافتند که پاره ای از مشکلات پس از تولیدی شدن چاه بوجود می آیند. لذا در راستای حل این مشکلات اقدام به کارهایی نمودند. یکی از این راه کارها استفاده از رشته لوله های استخراج یا تولید بود. چرا که نفت یا گاز تولیدی به دلیل وجود عناصر همراه مانند هیدروژن و کلر موجود و غیره در اثر مجاورت با آب و دمای لازم درون چاه منجر به یک سری و اکنش های شیمیایی می شدند که به مرور سبب خورده شدن (زنگ زدگی) لوله های مغزی می شد. لذا انجام یک سری آزمایش ها در خصوص این موضوع امری لازم و اجتناب ناپذیر بود. در نهایت کامل کردن یک چاه قبل از رسیدن به مرحله تولید نفت یا گاز صورت می پذیرفت. این مراحل امروزه تحت عنوان «آزمایش و تکمیل چاه» مطرح و بررسی می شود.
