آموزش و پرورش یکی از مهمترین نهاد های جوامع بشری می باشد که به تعلیم و تربیت دانش‌آموزان می پردازد. این پدیده در همه جوامع بشری به چشم می خورد و فقط مختص کشور ما ایران نیست. یکی از نهادهای مرتبط با آموزش و پرورش نهاد خانواده است که می‌تواند در فرآیند و کیفیت آموزش و پرورش تأثیر فراوانی بگذارد.
در این اقدام پژوهی که موضوع آن جلوگیری از مدرسه گریزی دانش آموزی به نام ابوالفضل می باشد و هدف این جستار این است که دانش آموز مذکور را به حضور منظم درمدرسه و کاهش اضطراب (مرتبط با خانواده) فراخوانده و بدین ترتیب این مشکل را ریشه یابی و بررسی نماییم؛ بدین منظور از روش تحقیق اقدام پژوهی استفاده کردیم. ما با کمک آموزگار و با دعوت اولیای دانش آموز و چندین جلسه بحث و گفتگو و ارائه رهنمود(تصحیح اعمال و صحبت هایشان به هنگام حضور فرزندشان) و از همه مهم تر ارجاع ایشان به مرکز مشاوره، توانستیم رفتاردانش آموز را اصلاح کنیم. نتیجه کار بر این قرار است که نیاز به تعلق به خانواده باید در کودک تأمین شود تا او آرامش روانی داشته باشد و همچنین والدین باید در حضور وی از مشکلات و مسائل مالی بحث ننمایند و تا حد ممکن این مسائل را به درون منزل که مامنی برای کودک است، وارد نکنند.
این گزارش در قالب اقدام پژوهی بوده و بنابر اصول منطقی نگارش مقاله، نگاشته شده و تمامی نکات؛ اعم از نگارشی و ویرایشی در آن رعایت شده است و مورد تایید استاد راهنما قرار گرفته است. درباره روند پیشبرد این نوشته می توان گفت که ابتدا مشکل دانش آموز مذکور، شناسایی شده و گام به گام در جهت رفع آن کوشش صورت گرفته تا مشکل (مدرسه گریزی) را برطرف و در نهایت حذف نماید.
