اکستروژن از فرآیندهای نسبتاً جدید شکل دهی فلزات محسوب می گردد که کاربرد فوق العاده زیاد در صنایع امروز دارد. اکستروژن فرآیندی است که محصول آن پروفیلهای ساده تا پیچیده با سطح مقطع های متفاوت می باشد. سطح مقطع های L شکل، T شکل، دایره و ... می توان تولید کرد. در این روش فلز اولیه (بیلت) در داخل یک مخزن یا قالب(Die) قرار می گیرد، این قالب دارای اشکال مختلفی می باشد که توسط فشاری که به فلز اولیه وارد می شود با توجه به شکل و نوع قالب تغییر شکل می دهد. این نیروی فشاری می تواند مکانیکی یا هیدرولیکی تولید شود. قالبهایی که برای اکستروژن استفاده می شوند می بایست از موادی باشند که مقاومت به سایش و فشار بالایی داشته باشند زیرا در هنگام اکستروژن نیروی اصطکاک زیادی بین بیلت و دیواره قالب بوجود می آید همچنین به دلیل نیروی فشاری که به بیلت وارد می شود در حالتی که قالب وجود نداشت مانند آزمایش کوک ولارک پدیده بشکه ای شدن رخ می داد اما در این جا به قالب مانع از بشکه ای شدن می شود فشاری را از طرف بیلت تحمل می کند.
در اکستروژن به دلیل اینکه از نیرو های فشاری و برشی برای تغییر شکل بر روی نمونه استفاده می شود و هیچ نیروی کششی بر نمونه وارد نمی شود بنابراین امکان تغییر فرم بالا بدون پاره شدن نمونه در هنگام تغییر شکل مانند آنچه در انتهای آزمایش کشش رخ می دهد وجود دارد.
اکستروژن معمولاً نیاز به ماشین کاری ثانویه را برای تولید نهایی کم می کنند اما دقت ابعادی و سطح تولیدات ماشین کاری شده را ندارند. اما مزیت این روش این است که سطح مقطع هایی را تولید می کند که در دیگر روش ها به راحتی قابل تولید نیست.
- ارائه شده در دانشگاه صنعتی شریف
- قابل ارائه برای رشته های مهندسی مواد(متالورژی) و مهندسی مکانیک
- قابل ارائه برای هر دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد
- شامل تئوری، مقدمه، خواسته های آزمایش همراه با ریزمحاسبات، فرمولها و جداول و تصاویر و نمودارهای مورد نیاز
