سازه‌های دریایی و تاسیسات بندری موجود در بنادر کشورمان در زمره تاسیسات زیر بنایی مهمی بشمار می‌روند که بدلیل بتنی یا فلزی بودن آنها در معرض پوسیدگی و تخریب ناشی از قرار گرفتن در محیط دریایی هستند. در موارد متعددی این سازه ها طی سالیان متمادی نه به قدر کفایت بازرسی و نگهداری شده اند و نه به لحاظ کنترل قابلیت ادامه خدمت رسانی مورد ارزیابی قرار گرفته اند.
محیط دریایی بدلیل داشتن ویژگی های اساسا متفاوت در بخش های مختلف خود از ناحیه اتمسفری (جوی) تا ناحیه پاشش تر و خشک شدن و ناحیه غوطه وری و در نهایت فصل مشترک با خاک از نقطه نظر نوع و روند بروز خرابی و درجه پیشرفت آن دارای عملکرد های گوناگونی است و این امر بر حساسیت های ویژه تاثیرات این محیط بر روی سازه ها و تاسیسات مجاور آن می افزاید. در خصوص سازه های فلزی عوامل متعددی وجود دارند که با درجات متفاوت بر روی میزان خوردگی در آب دریا تاثیر می گذارند.
این عوامل شامل درجه حرارت آب، غلظت اکسیژن در آب دریا، زواید دریایی چسبیده به سازه ها، میزان شوری آب دریا، سرعت جریان آب، pH آب دریا بر روی سازه، مواد سایشی موجود در آب و تاثیرات الکتریکی فلزات غیر مشابه می شود. بعلاوه حضور فلزات غیر مشابه با پتانسیل الکتریکی مختلف می تواند باعث ایجاد خوردگی شود. در این مقاله مسائل مختلف و راه حل های ممکن پیرامون پیشگیری خوردگی آلیاژهای مس در محیط دریایی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
- ارائه شده در دانشگاه صنعتی شریف
- قابل ارائه برای رشته مهندسی مواد
- قابل ارائه برای گرایش خوردگی و حفاظت از مواد
- قابل ارائه برای درس خوردگی، مهندسی سطح، خوردگی پیشرفته و ....
- همراه با ارائه تصاویر، جداول، نمودارها، روابط مورد نیاز
