پیشرفت سریع در ساختن دستگاه های الکتریکی احتیاجات بشری را مرتفع می ساخت و مصرف انرژی الکتریکی را با نرخ زیادی روز افزون می نمود. زیاد شدن مصرف انرژی الکتریکی، وابستگی زیاد احتیاجات روزمره را به انرژی الکتریکی موجب گردید و به همین دلیل ضرورت تأمین پایداری شبکه احساس شد.
بدین ترتیب تولید انرژی به صورت کوچک و واحدهای منفرد مطرود و واحدهای بزرگ تولید انرژی با یکدیگر برای تأمین برق مصرف کنندگان مرتبط گردیدند و از آن رو شبکه های به هم پیوسته به وجود آمدند. عامل دیگری که در تسریع این امر کمک نمود هم زمان نبودن پیک مصرف نیروگاه های مختلف در مکان های مختلف و در نتیجه امکان کمک کردن نیروگاه ها به یکدیگر در تولید انرژی الکتریکی بود. این امر باعث کاهش ظرفیت رزرو لازم در شبکه برای مواقع اضطراری خروج نیروگاه از شبکه بود و در نتیجه بازده اقتصادی بالاتر و هزینه تولید انرژی الکتریکی را پایین می آورد.
مساله ای که ایجاد شبکه های انتقال بهم پیوسته قدرت را باعث شد، علاوه بر عوامل فوق متمرکز نبودن مناطق مصرف و منابع انرژی بود. البته در این مورد از انرژی آب آبشارها و سدها می توان بدون هیچ گونه بحث و توضیح اضافی نام برد لیکن در مورد نیروگاه های حرارتی چون انتقال سوخت به خصوص سوخت های مایع از طریق لوله ها با انتقال الکتریکی رقابت می نماید همیشه یک سری محاسبات اقتصادی برای انتخاب محل قرار دادن مراکز تولید انرژی الکتریکی انجام می شود که طی این محاسبات با توجه به نزدیکی به مرکز بار هزینه سوخت، هزینه تلفات و مسائل زیست محیطی بهترین محل برای نیروگاه انتخاب می شود. به طور کلی برای تأمین برق در حال حاضر معمولا از سه رده شبکه استفاده می شود، رده اول، شبکه های انتقال که دارای ولتاژهای یبش از 132 کیلوولت و به منظور انتقال قدرت های بزرگ در فواصل زیاد به کار می رود. رده دوم، شبکه های فوق توزیع که ارتباط بین پست ها و نیروگاه های داخل یک منطقه محدود را از نظر تأمین انرژی بر عهده دارند و دارای ولتاژی بین ولتاژ شبکه انتقال و شبکه توزیع انرژی می باشند.
