هدف اصلی توزیع اقتصادی بار، برنامه ریزی تولید واحدهای تولید انرژی الکتریکی است به نحوی که بار مورد نیاز شبکه تامین و هزینه های اقتصادی این تولید نیز کمینه شود. روش های متداول برای حل توزیع اقتصادی بار واحدهای تولیدی حرارتی نیروگاه ها، اغلب روش های تکراری هستند که با اینکه جواب نسبتا دقیقی برای مساله را بدست می دهند، اما محدودیت های بسیاری در کاربردهای عملی دارند، از جمله باید مشخصه نرخ افزایش حرارتی واحدها پیوسته باشد.
روش های مبتنی بر برنامه ریزی پویا با اینکه با این قبیل محدودیت ها مواجه نیستند، ولی با افزایش تعداد واحدها زمان و حافظه مورد نیاز برای حل مساله بطور قابل توجهی افزایش می یابد . اما در مدل های بر پایه الگوریتم های ژنتیکی علاوه بر مواجه نبودن با محدودیت های ذکر شده، زمان و ابعاد حل مساله تقریبا بصورت خطی با تعداد واحدها افزایش می یابد که با وجود کامپیوترهای امروزی انتخابی صحیح برای حل مسائل عملی توزیع اقتصادی بار به نظر می رسند.
از سوی دیگر تنها در نظر گرفتن هزینه های اقتصادی تولید به عنوان هدف نهایی توزیع اقتصادی بار کفایت نمی کند . یکی از پارامترهای مهم دیگری که در کنار هزینه های تولید می تواند تابع هدف کاملی را بسازد، میزان آلودگی زیست محیطی ناشی از احتراق سوخت های فسیلی نیروگاههای حرارتی است.
در این مقاله، مساله توزیع اقتصادی بار بین نیروگاه های حرارتی با تابع هدف ترکیبی تولید بهینه اقتصادی و کمینه سازی آلودگی زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن با سایر روش ها مقایسه شده است .
کلمات کلیدی: بهینه سازی، در مدار قرار گرفتن نیروگاهها، توزیع اقتصادی بار، الگوریتم های ژنتیکی، آلودگی زیست محیطی
