عملیات حفاری یکی از بخش های پرهزینه صنعت نفت می باشد، لذا شرکت های بزرگ نفتی تمام سعی خود را بکارمی گیرند تا عملیات حفاری در شرایط ایمن و با صرف حداقل زمان و هزینه انجام گیرد و در پی رسیدن به این هدف در تلاش هستند تا از روش ها و تکنولوژیهایی استفاده کنند تا زمان و هزینه مرتبط با حفاری را به حداقل برسانند. یکی از روش های مورد استفاده شرکتهای بزرگ نفتی در راستای تحقق هدف فوق، روش حفاری با لوله های جداری می باشد که توانایی حفاری در چاه ها و مقاطع مشکل دار را بالا برده و هزینه های حفاری و تکمیل چاه را در مجموع کاهش می دهد. پارامترهای اقتصادی، تجاری و کاربردهای عملی روش DWC ثابت کرده است که، این روش منافع و مزایای قابل قبول تری را به لحاظ کاهش هزینه ها، کاهش زمان و حل مشکلات حفاری نسبت به روش رایج کنونی دارا می باشد.
در این مقاله به معرفی روش های حفاری با لوله های جداری و دلایل استفاده از این روش ها پرداخته می شود و کاربرد هر کدام از این روش ها مورد بررسی قرار می گیرد. آشنایی با این تکنولوژی که استقبال از آن، از سوی شرکت های نفتی روند رو به رشدی دارد، از دیگر مواردی است که در این مقاله به آن پرداخته می شود. در روش DWC لوله های جداری بجای لوله های حفاری بکار گرفته می شوند و پس از حفاری هر مقطع، بدون وقفه قابل ملاحظه ای، پشت لوله های جداری سیمانکاری می شود. در این روش، لوله جداری همواره در نزدیکترین نقطه به مته قرار دارد و برای مقاطعی که دیواره چاه پایداری مناسبی ندارد و یا احتمال هرزروی گل در آنها بالا می باشد، بسیار مفید است.
کلمات کلیدی: حفاری، لوله جداری، روش DWC
