اطلاعات اخیر از این زمینه یابی ملی همبودی، نشان داده است که همه گیری طول عمر اختلال اضطراب منتشر بر مبنای معیارهای DSM-4، 5.7% و همه گیری 12 ماهه این اختلال 3.1% بوده است. میزان این همه گیری تمام عمر نشان داد که 8.3% از جمعیت ایالات متحده می توان انتظار داشت که اختلال اضطراب منتشر را قبل از 75 سالگی تجربه کنند (کریستوف و همکاران،2011). همه گیری 12 ماهه اختلال اضطراب فراگیر در میان جمعیت عمومی ایالات متحده 0.9% در بین نوجوانان و 2.9% در بین بزرگسالان بوده است. همه گیری 12 ماهه این اختلال در سایر کشورها بین 0.4% تا 3.6% بوده است. زنان دو برابر مردان احتمال دارد که اختلال اضطراب فراگیر را تجربه کنند. همه گیری اوج تشخیص در سالهای میانه زندگی می باشد و در سال های بعدی زندگی کاهش پیدا می کند (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013). اختلال اضطراب منتشر یکی از شایع ترین اختلال های اضطرابی در خدمات سرپایی پزشکی، با میزان همه گیری حدود 8% بین مراجعان خدمات سرپایی؛ می باشد. افراد با اختلال اضطراب منتشر در عملکرد و کیفیت زندگی خود اختلال های چشمگیر دارند(رومرا و همکاران، 2010). افراد از نژاد اروپایی نسبت به نژادهای غیر اروپایی(از جمله آسیایی ها، آفریقایی ها، بومی های آمریکا، و اقیانوسیه) تمایل بیشتری به تجربه اختلال اضطراب فراگیر را دارند. به علاوه، افراد از کشورهای توسعه یافته نسبت به کشورهای توسعه نیافته در طول زندگی شان بیشتر علایمی را تجربه می کنند که مربوط به ملاک های اختلال اضطراب فراگیر می باشد(انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013).
