حاشیه نشینی یکی از معضلات عمده کشورهای در حال توسعه می باشد که با روند شهری شدن این کشورها این نوع از سکونت نیز در حال افزایش است . بدلیل مزایای عمده زندگی شهری مهاجرین روستایی به شهر هجوم می برند ولی بخاطر نداشتن تخصص و حرفه مناسب نمی توانند جذب نظام اقتصادی شهر گردند و به همین دلیل به حاشیه رانده می شوند در کشور ما ایران نیز این روند بعد از ایجاد سیاستهای کانونهای توسعه و قطبهای رشد شدیدتر شد و در اطراف شهرهای بزرگ سکونتگاههای غیر رسمی شکل گرفت.
در این مقاله در فصل اول به تعریف حاشیه نشینی می پردازیم در فصل بعدی خصوصیات حاشیه نشینی و حاشیه نشینان را تشریح می کنیم.در فصل سوم نظریات و دیدگاهها را در خصوص علل شکلگیری اسکان غیر رسمی طبق نظریات لیبرالی ،بنیادگرا و جامعه گرا می پردازیم و در فصل آخر روند مداخله در بافتهای حاشیه ای را به صورت زیر تشریح می کنیم:
رویکرد تخریبی که نشات گرفته از اندیشه های شهرسازی اقتدار گرا که نمونه بازر آن اقدامات بارون اوژن هوسمان می باشد. بعد نوسازی زاغه ها که از دهه 1960 باب گشت . بعد ایجاد مکانهای سکونتی دیگر و جابجایی زاغه نشینان از مناطق زیستی پر خطر و آلوده و دادن مسکن مناسبتر به آنان صورت گرفت.بعد اصلاح و ارتقای خدمات که به دو صورت ارتقای کیفیت سکونت و در دسترس قرار دادن زمین و خدمات رخ داد و جدیدترین رویکرد با مساله سکونتگاههای ناپایدار توانمندسازی این سکونتگاهها می باشد.
این تحقیق در 25 صفحه فایل ورد(Word) دارای فهرست مطالب، تعریف، خصوصیات، نظرات و دیدگاه های مختلف، نحوه مداخله در بافت های حاشیه ای شهری می باشد.در قالب 4 فصل می باشد. به مطالب سکونت گاه های غیر رسمی نیز می پردازد. دارای چکیده مطالب، اشکال و فهرست مطالب می باشد. که از منابع داخلی و خارجی استفاده شده است.
