حقوق بین الملل عمومی رابطۀ بین ملت ها است اما حقوق بین الملل خصوصی رابطۀ بین اشخاص است.
ضمانت اجرای خصوصی بیشتر است.
حقوق بین الملل عمومی تحت شعاع مسائل سیاسی است.
سؤال: آیا جامعۀ بین الملل به وجود امده است یا حقوق بین الملل؟
جواب: جامعۀ بین الملل بوده و سپس حقوق بوده برای ایجاد نظم در ان.
حقوق دیپلماتیک تا 1815 وجود نداشت اما بعدها بر اثر ارتباطات کشورها خود را نیازمند ارتباطات سیاسی دیدند. اوج روابط در قرن 20 بر اثر توصیِ سازمان ملل متحد به کمیسیون بین الملل است که قوانین مقررات حقوقی را در سطح دنیا تدوین می کنند. در عرصۀ بین الملل قانون وجود نداشت پس کمیسیون بین الملل که از بین حقوقدانان بزرگ است که نمایندۀ بین الملل هستند جمع می شود و مواردی که تشخیص داده می شود باید قانونی باشد. در اتریش این حقوق به رسمیت شناخته شد.
مهمترین دلایلی که حقوق دیپلماتیک ایجاد شد:
- طرفین دولت باشند بین کشورها
- رضایت کشورها مهم است
- شناسایی شود در آن کشورمعنی کشورهای تازه استقلال یافته اند که جزء ان نمی باشند مثل اسرائیل.
کمیسیون حقوق بین الملل:
در سطح داخلی قوانینی است که اگر مشکلی پیش آید حل می کند که هر جا قانون نباشد این کمیسیون قوانین را ایجاد می کند که متشکل از حقوقدانان کشورها است.
سفیر:
ساده ترین نماینده بین کشورها سفیراست که توسط وزیر خارجه پیشنهاد می شود و بعد از تأیید استوار نامه به مدت 4 سال وظایف را انجام می دهد. این نماینده ممکن است اصلاً کشور مقابل آن را قبول نکند. در این صورت عنصر نامطلوب مطرح است که نام دیگر ان مأمور تخلف است که در این صورت باید یک نفر دیگر معرفی شود. گاهی سطح روابط از سفیر تعدیل می یابد و به کاردان که دائم یا موقت است.
موقت برای زمان مریضی سفیر است و دائم برای زمانی است که سطح روابط دو کشور از سفیر پایین تر است.
وظایف سفرا :
- نمازندۀ خودش در کشور مقابل است.
- عدم دخالت در امور داخلی کشور مقابل است.
- اطلاع از اوضاع و احوال کشور مقابل است.
حقوق دیپلماتیک و کنسولی:
از جمله شروط برقراری روابط دیپلماتیک این است که روابط بین کشورها برقرار می شود و دومین شرط رضایت کشورها و یا دولت ها و سومین شرط شناسایی کشورها است.
انواع مأموریت های دیپلماتیک :
مأموریت دائم که منظور از آن مأموریت اشخاص است که نمایندۀ رسمی کشور متبوع خود هستند و به عنوان مأمور دیپلماتیک در دیگر کشورها ساکن شده اند و وظایف معین و مشخصی را که معمولاً 4 سال می باشد انجام می دهند و کشور متبوع نماینده را کشور فرستنده و کشور محل مأموریت را کشور پذیرنده می گویند و مجموع مأموران دیپلماتیک یک کشور در کشور دیگر را هیئت دیپلماتیک می نامند. که در محلی به نام سفارت خانه انجام وظیفه می کنند و سرپرست هیئت را رئیس مأموریت و سایر اعضای هیئت را کارمندان مأموریت و کلیۀ آنها را اعضای مأموریت می گویند.
