در سالهای اخیر تعاریف و تعابیری جدید، تحت تأثیر تحولات سیاسی و تغییرات در ساختار روابط بین‌الملل به ویژه پس از دوران جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وقوع پیوسته و وارد ادبیات سیاسی شده است. انقلاب رنگی یا مخملی از جمله مهم‌ترین آنهاست. انقلاب رنگی یا انقلاب مخملی نوعی دگرگونی بدون خونریزی و یا برانداری به روش بدون خشونت (براندازی نرم) است. نکتهای که توجه مضاعف به این موضوع را فراهم ساخته است، مربوط به تلاشی است که برای تبدیل آن به الگوی تغییر ساختار سیاسی در کشورهای در حال گذار، مخالف و معارض توسط غرب به ویژه امریکا صورت می‌گیرد. در نظام بین الملل کشورهایی حضور دارند که پس از چند دهه تجربه تحولات سیاسی خاص، در حال تغییر و ورود به شرایط سیاسی جدید به سر می‌برند.
تحقق انقلاب های رنگی در این کشورها میتواند تحول سیاسی در این جوامع را در مسیری خاص که عمدتاً مبتنی بر ارزشهای لیبرال و نظامهای دمکراسی غربی است هدایت کند. این نوشتار به عنوان مقدمه‌ای در تبیین انقلابهای رنگی، سعی دارد تا این پدیده را به لحاظ مفهومی، ویژگی، ابعاد و روش، معرفی نماید. همچنین می‌کوشد تا برای تبیین مصداقی بحث، نحوه وقوع این انقلاب را در برخی کشورها و کاربرد الگو را در ایران تشریح کند.
