رویکرد روان شناسی مثبت نگر سعی دارد تا با استفاده از روش های علمی به مطالعه و کشف توانایی هایی که اجازه می دهند افراد، گروه ها، سازمان ها و جوامع پیشرفت کنند و به موفقیت نایل آیند، بپردازد. بر اساس مطالعاتی که تا به امروز در زمینه روان شناسی مثبت نگر انجام شده است رویکردهای درمانی، تمرین ها و فعالیت هایی طراحی شده است که درمانگران می توانند از آن ها در درمان استفاده نمایند. این رویکردها عبارتند از:
1- مشاوره مبتنی بر توانمندی ها: مدلی است که بر مبنای اصول روان شناسی مشاوره، پیشگیری، روان شناسی مثبت نگر، رشد مثبت جوانان، مددکاری، درمان راه حل مدار، و روایت درمانی قرار دارد.
2- درمان توانمند محور: مدلی از مشاوره است که در نظریه ساختار گرایی اجتماعی ریشه داردو به منظور نیرومند ساختن توانمندی های منش و فضیلت در فرایند تغییر طراحی شده است.
3- روان درمانی مثبت نگر: روان درمانی مثبت نگر از لحاظ تجربی رویکردی معتبر به روان درمانی است که توجه ویژه ای به بنا نهادن توانمندی ها و هیجان های مثبت درمانجو دارد و حس معنا در زندگی درمانجویان را به منظور کاهش آسیب شناسی روانی و تقویت شادی افزایش می دهد.
روان شناسان مثبت نگر، هیجانات و خاطرات مثبت را در بحث های خود با درمانجویان راه اندازی کرده و به آنها توجه می کنند. همچنین به موضوعات مرتبط با مشکلات درمانجویان با هدف یکپارچه کردن هیجان های مثبت و منفی می پردازند.
4- درمان مبتنی بر کیفیت زندگی: درمان کیفیت زندگی به عنوان رویکرد جامعی توصیف شده است که اصول روان درمانی مثبت نگر را با درمان شناختی ترکیب می کند. در این درمان به درمانجویان کمک می شود که نیازها، اهداف وآرزوهای خود را در حوزه های مهم زندگی به منظور یافتن زندگی با کیفیت و رضایت بخش، شناسایی کرده و در جهت آن ها حرکت کنند.
5- درمان بهزیستی: یک درمان کوتاه مدت 8 جلسه ای ساختارمند و رهنمودی و مساله مدار است که مبتنی بر مدل شناختی ریف در مورد بهزیستی روان شناختی است.
