در سال 1310 خورشیدی، فعالیت جدی ایران در زمینه بیمه آغاز شد. در این سال بود که قانون و نظامنامه ثبت شرکت ها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیاری از شرکت ها بیمه خارجی از جمله گستراخ، آلیانس، ایگل استار، یورکشایر، رویال، ویکتوریا، ناسیونال، سویس، فنیکس، اتحادالوطنی و... به تأسیس شعبه یا نمایندگی در ایران پرداختند.
گسترش فعالیت شرکت های بیمه خارجی، مسؤولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه ایرانی کرد و دولت در شانزدهم شهریور 1314 شرکت سهامی بیمه ایران را با سرمایه 20 میلیون ریال تأسیس نمود. فعالیت رسمی شرکت سهامی بیمه ایران از اواسط آبان ماه همان سال آغاز شد. تأسیس شرکت سهامی بیمه ایران، نقطه عطفی درتاریخ فعالیت بیمه ای کشور به شمار می رود زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرایی مناسب، قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه خارجی شد.
دو سال پس از تأسیس شرکت سهامی بیمه ایران یعنی در سال 1316، «قانون بیمه» در 36 ماده تدوین شد و به تصویب مجلس شورای ملی رسید . پس از آن نیز مقررات دیگری در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آنها به واگذاری 25 درصد بیمه نامه های صادره به صورت اتکایی اجباری به شرکت سهامی بیمه ایران وضع شد ؛ در این رهگذر، الزام به بیمه کردن کالاهای وارداتی و صادراتی و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزدیکی از مؤسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده اند، بر استحکام شرکتهای بیمه افزود.
» فهرست مطالب:
مقدمه
فصل اول
قصل دوم
- تقسیم بندی انواع بیمه
- قرارداد بیمه
- بیمه نامه
- تعهدات بیمه گذار
- حدود تعهدات بیمه گذار در اعلام خطر موضوع بیمه
- پرداخت حق بیمه
- بیمه آتش سوزی
- شکست شیشه
- بیمه تمام خطر مقاطعه کاران
- اطلاعات مورد نیاز برای ارزیابی ریسک
- بیمه های مسئولیت مدنی
- انواع بیمه مسئولیت مدنی
- بیمه حمایت و پس انداز
- بیمه نامه های مختلط عمر و پس انداز
منابع
